łatwo chwalić kwiaty, lecz być kwiatem?...

D a i s y  E l y e s

18 lat, urodzona 25 września 1994r. w Londynie

po wakacjach rozpocznie klasę III na profilu medycznym

mieszka wraz z mamą w domku jednorodzinnym w Palm Springs

uczęszcza na dodatkowe zajęcia: chór, kółko teatralne
wolontariuszka w pobliskim schronisku dla zwierząt

Historia Daisy nie zaczyna się zbyt wyjątkowo. Jej matka, Evelyn Spencer, była pielęgniarką w jednym z londyńskich szpitali. Tam, tuż po studiach, na staż trafił niejaki Jonathan Elyes, młody i dobrze zapowiadający się lekarz. Młodzi od razu zakochali się w sobie bez pamięci. Nie potrzebowali zbyt dużo czasu. Niespełna rok później wzięli ślub i zamieszkali w małym przytulnym domku na przedmieściach Londynu. Ich życie było sielanką. Dopełnieniem szczęścia była ciąża Evelyn, w którą zaszła kilka miesięcy po ślubie. Ku niezmiernej uciesze Jonathana, okazało się, że zostaną rodzicami chłopca. Jak większość mężczyzn, tak i on pragnął mieć syna i kompletnie stracił dla niego głowę. Aż trudno wyobrazić sobie rozpacz mężczyzny, gdy po skomplikowanym, długim porodzie, mały Dasmond Elyes zmarł. Zarówno Jonathan, jak i Evelyn byli w rozsypce. Jon zaczął swoje problemy topić w alkoholu, co jeszcze bardziej pogrążało jego żonę. I wtedy trafiła się druga ciąża. Evelyn odzyskała chęć życia, a Jonathan nadzieję. Jednak gdy na USG okazało się, że tym razem to będzie dziewczynka, mężczyzna nie mógł tego znieść i na próżno były wszystkie przekonywania i argumenty jego żony. Nie był nawet obecny przy porodzie Daisy Diany Elyes. Jonathan nie mógł zaakceptować faktu, że nie jest ona chłopcem. Usilnie, kupował jej nawet chłopięce ubranka i zabawki. I choć chłopczyc na świecie jest niemało, od urodzenia Daisy wiadome było, że ona nią nie zostanie. Dziewczynka zbyt krucha, delikatna i nieco chorowita, do tego od początku zakochana w roślinkach, zwierzątkach, bardzo muzykalna, opiekuńcza, kochająca sukieneczki, które kupowały jej mama i babcia. Jonathan nie znosił się. Nie miał wobec córki żadnych ojcowskich uczuć. Nie miał problemu z tym, by na nią nakrzyczeć, czy ją uderzyć. Zwykle bez powodu, gdyż Daisy była bardzo spokojnym, grzecznym i ułożonym dzieckiem.

Evelyn zdawała się być obojętna na zachowanie pogrążającego się w alkoholizmie męża. Nigdy nie zwracała mu uwagi, po wszystkim tylko, po cichu pocieszała wystraszoną i nic nie rozumiejącą córeczkę. Bo cóż tu było do rozumienia? To nie jej wina, że nie urodziła się chłopcem. 

Przełom nastąpił pewnej wiosennej nocy. Evelyn miała właśnie nocny dyżur w szpitalu, kiedy z przerażeniem zobaczyła, że do owego szpitala przywieziono piętnastoletnią wówczas Daisy. Była w stanie krytycznym, wszędzie było pełno krwi, a Evelyn przysięgła sobie, że już nigdy nie pozwoli Jonathanowi jej tknąć. Już następnego dnia skontaktowała się z prawnikiem, który przygotował jej pozew o rozwód i wyłączną opiekę nad córką. Przez następne miesiące dzieliła swój czas między rozprawy i batalie z, wkrótce już byłym, mężem oraz opiekę nad córką. Jonathan nie chciał łatwo odpuścić, jednak kluczowe okazały się zeznania Daisy, która przez ojca niemal została kaleką. Do końca życia dziewczyna będzie borykała się z problemami z kręgosłupem, będącymi konsekwencjami pobicia i upadku ze schodów. Musiała porzucić swoją wielką pasją, jaką jest taniec. Od malutkiego ćwiczyła balet, później także modern i lyrical jazz. Zachwycała swoją gracją, wdziękiem i lekkością. Wiązała z tym poważne plany na przyszłość. Jednak życie je zweryfikowało.

Po rozwodzie, w którym Evelyn przypadła duża część pokaźnego majątku oraz wyłączna opieka nad córką, kobieta zdecydowała się wyjechać, jak najdalej. Jeden z jej znajomych załatwił się pracę w szpitalu w Palm Springs i tak też Daisy się tutaj znalazła.

Daisy to osóbka bardzo filigranowa. Niewysoka, bo mierząca zaledwie metr sześćdziesiąt centymetrów wzrostu, przy tym drobniutka. Pełna dziewczęcego uroku, o pięknym, przeuroczym uśmiechu. Wydaje się tak delikatna, że można mieć wrażenie, że byle szturchnięcie, byle podmuch wiatru, może ją powalić, rozsypać. Ma długie, falowane, słomiane włosy, które najpiękniej wyglądają w świetle słońca. Najczęściej pozwala im luźno spadać na smukłe, plecy i ramiona, czasami jednak zaplata je w warkocza, bądź dobierańca. Uwagę niewątpliwie zwracają oczy dziewczyny. Duże, w kolorze piwnym, momentami niemal złotym, zwykle pełne wesołych iskierek, czułości i tajemniczo błyszczące. Pełne, różowe usteczka, malutki, zgrabny nosek, delikatne rysy, niczym u laleczki. Porcelanowa cera, która jedynie latem, muskana ciepłymi promieniami słońca, nabiera nieco ciemniejszych kolorów. Daisy to niewątpliwie istotka bardzo urocza. Nigdy się nie maluje. Najczęściej można spotkać ją ubraną w uroczą, dziewczęcą sukienkę w kolorze pastelowym bądź w wąskich dżinsach i słodkiej bluzce. Na nogach niemal zawsze ma swoje ulubione, błękitne trampki.

Daisy jest dziewczyną bardzo ujmującą. Takim radosnym promyczkiem. Nauczyła się cieszyć z małych rzeczy, brać życie takim, jakie jest. Tryska energią i radością. Nieco niepewna siebie, nieśmiała, ale czarująca od pierwszego spotkania. Nie lubi się narzucać, łatwo jest ją zawstydzić, nie wierzy w siebie. Przez niemiłe doświadczenia z chłopcami i ojcem, ma nieco zaniżoną samoocenę, nie wierzy we własny urok i ma się za gorszą. Czasami popada w gorsze nastroje, ma kompleksy. Urocza i słodka. Przez chłopców lubiana, ze względu na swoją niesamowitą słodycz i nieśmiałość. Wszyscy uwielbiają jej słodkie rumieńce, kiedy się speszy lub zawstydzi. Dobrze się uczy, dużo czasu spędza z książką, przez co bywa czasami wyśmiewana jako kujonka. Nigdy nie odmawia pomocy. Wrażliwa, niepoprawna romantyczka, marząca o wielkiej miłości i księciu z bajki. Boi się jednak bliższych relacji z chłopcami i zobowiązań, przez swoje relacje z ojcem. Z reguły nieszkodliwa, nie lubiąca się kłócić, ciężko ją sprowokować, ale nie daje ubliżać sobie, czy swojej rodzinie. Potrafi pokazać pazurki. Nieco płaczliwa, choć bardzo skryta i zamknięta w sobie. Jeśli ma poważny problem, prędzej ucieknie, czy nawet powie coś niemiłego, by dano jej spokój, niż wyzna, co jej na sercu leży. Nikomu nie opowiada o swoich problemach zdrowotnych i tragicznym wypadku sprzed paru lat, ani o swoim dzieciństwie. Jednak, gdy widzi, że ktoś inny ma problem, bywa nawet natrętna przez swoją chęć pomocy. Dużo wie, gdy ktoś pyta, nie potrafi powstrzymać się od odpowiedzi, przez co niektórzy mają ją za nieco przemądrzałą. Bywa, że dokuczają jej ci wredniejsi ludzie. 

Daisy najlepiej czuje się w otoczeniu natury. Kocha rośliny, kocha kwiaty, a najbardziej kocha zwierzęta. Dlatego też, kiedy musiała zrezygnować z tańca, zdecydowała się iść w stronę medyczną. A dokładnie - na weterynarię. Pilnie się uczy, choć nigdy nie miała z tym problemu. Lubi jednak widzieć, że coś jej wychodzi, że jest w czymś naprawdę dobra. To prawdopodobnie przez niską samoocenę. Wielką pasją Daisy jest oczywiście muzyka. Tańczyć już nie może, nie zawodowo. Zdarza jej się to, ale tylko we własnym pokoju. Poza tym, gra na fortepianie i gitarze oraz śpiewa. Ma delikatny, przejmujący, wręcz anielski głosik. Fanka starej muzyki, szczególnie rocka, typu The Doors, Led Zeppelin, Bob Dylan, Metallica, Iron Maiden, AC/DC, Guns n' Roses etc. Kocha czytać, wciąż coś czyta. Jej ulubione gatunki to fantastyka, kryminał, medyczne, oczywiście, historia oraz romanse. Czyta jednak wszystko, co wpadnie jej w ręce. Interesuje się historią, w tym historią muzyki i kina oraz teatru. Uwielbia filmy i musicale. 

* Mama uczy ją gotować i piec, jest w tym naprawdę dobra. 

* Zawsze pachnie swoimi słodkimi, truskawkowymi perfumami. 

* Ma uczulenie na orzechy. 

* Ma szczeniaka, czekoladowego labradora o imieniu Angus. 

* Mówi po angielsku i całkiem nieźle po francusku. Wciąż szlifuje ten język, uczy się też hiszpańskiego. 

* Jest wierząca, chodzi do kościoła regularnie, choć jest tolerancyjna, nie należy do maniaków religijnych. 

* Po swoim nieszczęśliwym dzieciństwie ma kilka blizn - jedną między łopatkami, drugą na żebrach, trzecią na karku, za uchem. Wszystkie dość widoczne.

* Kocha czekoladę i kwiaty, najbardziej słoneczniki, stokrotki, chabry, fiołki i lilie. Tym najłatwiej ją przekupić.

[Witam! :) Zapraszam do wątków i powiązań z Daisy. Na różnorodne pomysły jesteśmy otwarte! Na zdjęciach Dianna Agron, a pochodzą one z tumblra. Zapraszam! :)]