I'm trying to get up that great big hill of hope for a destination.

 

Niepozorny blondyn o brązowych oczach. Metr osiemdziesiąt cztery wzrostu. Poprawna sylwetka. Charakterystyczne rysy twarzy. Trochę dłuższe włosy, których ułożenie zajmuje mu około dziesięciu minut. Często widniejący uśmiech.

David Baker

Pierwszy i zarazem ostatni syn państwa Baker przyszedł na świat dwudziestego piątego lutego tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego piątego roku w Palm Springs. Jasmine i Simon byli muzykami. Przez to ich dziecko było wychowywane przez różne niańki lub siedziało u babci, która bądź co bądź miała jeszcze swoje zajęcia. Rzadko widywał swoich rodziców, przez co czasami zastanawiał się kim Ci ludzie dla niego tak właściwie są. To, że posiada ich geny, przecież jeszcze nic nie znaczy. Powtarzał sobie, że nie pójdzie w ich ślady. Jako dziecko nie chciał zaniedbywać kogokolwiek. Widywał się z tymi, których kochał. Niestety (albo i stety) w wieku siedmiu lat zakochał się w fortepianie. Miał ten instrument w domu, więc musiał znaleźć tylko kogoś, kto go nauczyłby grać. Jak z nieba spadła mu starsza o dziesięć lat kuzynka, która zgodziła się go uczyć. Był pojętny, więc po roku potrafił zagrać dosłownie wszystko. Z słuchu odtwarzał różne melodie. Jego ojciec grał na perkusji, więc ten też chciał. Simon coraz częściej był w domu, więc nic nie stało na przeszkodzie. Potrafił bębnić całymi dniami, czym doprowadzał do szału wszystkich sąsiadów. Właśnie przez to rodzina przeprowadziła się do dzielnicy, w której mieszkali prawie sami artyści i hałas nikomu nie przeszkadzał. Gdy miał trzynaście lat, poznał jednego Francuza, który był wirtuozem gitary. Ten instrument pokochał najbardziej. Przesiadywał z Clementem godzinami, aby chociaż trochę grać jak on. Gdy już opanował wszystkie podstawy, zaczął wkładać w to różne swoje elementy, przez co każdemu podbijał serce swoją grą na tym instrumencie. Rodzice byli zadowoleni z tego, że ich syn pójdzie w ich ślady. Oczywiście chcieli, aby zaczął występować w zespole ojca, ale powiedział, że nie chce mu przeszkadzać i wolałby założyć własny zespół, o czym marzy do teraz. Poznał wielu wspaniałych muzyków, więc mógłby zrealizować ten swój cel, ale twierdzi, że zespół to rodzina, a z nikim z tych ludzi się nie zżył na tyle, żeby jechać razem w trasę koncertową i podbijać serca ludzi w każdym miejscu na świecie. Dla niego muzyka jest najważniejsza. Może dlatego też zaczął tańczyć. To oczywiście nic specjalnego, ale dzięki temu pozbywa się wszystkich zbędnych emocji i pokazuje co aktualnie czuje. Może się wyżyć, nie robiąc przy tym nikomu krzywdy.  Tak czy siak zdecydowanie woli grę na instrumentach. Aktualnie jest uczniem drugiej klasy o profilu muzycznym w Palm Springs High School i wiąże swoją przyszłość z muzyką.

David z natury jest przywódcą. Potrafi w każdej sytuacji powiedzieć wszystkim co powinni robić. Jednak wysłucha propozycji innych i zmieni swoje zdanie, chociaż to drugie robi bardzo rzadko. Różni ludzie, jak i on sam, wymagają od niego zbyt wiele. I właśnie pod wpływem różnych stresów i ogromnej presji sięga po amfetaminę. Wcale się z tym nie kryje, ponieważ nikt nie jest na tyle głupi, żeby tego nie zauważyć. Zakochany w muzyce, tak samo jak w kobietach. Wbrew pozorom żadnej nie skrzywdził. W końcu nie jest skończonym kretynem. Uważa, że panie to najlepsze co mogło przytrafić się facetom w życiu, więc do wszystkich ma szacunek. Oczywiście zdarzają mu się numery na jedną noc (czasami dzień), ale sporadycznie. Był w kilku związkach, ale jeszcze ani razu się nie zakochał. Ma tendencję do wyolbrzymiania, przez co niektóre jego wypowiedzi są absurdalne. Nie znosi krytyki. Szybko się denerwuje. Troszczy się o bliskich sobie ludzi, dla których jest w stanie poświęcić wszystko. Mimo to, dobry i oddany przyjaciel, z którym chce się spędzać każdą wolną chwilę.

Dużo czasu spędza na graniu na perkusji, fortepianie i gitarze.

Często widywany w klubie na plaży.

Uzależniony od nikotyny.

Słuchający wszystkiego po trochu, ale głównie rocka.

Woli jeździć rowerem niż autem.

Rano biega po parku (o ile wstanie).

Stały bywalec pubu, w którym gra się muzykę na żywo.

Często widywany w gronie różnych pań.

Zdarza mu się zapalić marihuanę.

Lubi wszystko co truskawkowe.

~*~

W tytule 4 Non Blondes - What's up.

Na zdjęciach Douglas Booth.