Nobody likes you, everyone left you.

- Jak się czujesz po wyjeździe swojej mamy, Scarlett? 

- Nieźle. Gdyby wyjechała sama pewnie skakałabym z radości, ale zabrała Charlie'go i chyba to najbardziej mnie boli. Zdaje sobie sprawę z tego, że jestem zbyt zajęta innymi sprawami, żeby dodatkowo przyjmować na siebie obowiązek opieki nad młodszym bratem, ale... Ona zrobi mu wodę z mózgu, nastawi go przeciwko mnie. Wiesz jak często go widuje? Raz na jeden pieprzony miesiąc. To już samo w sobie pokazuje, jak bardzo naszej matce zależy na utrzymaniu więzi między dwójką swoich dzieci. Jej na niczym nie zależy...

- Mogłaś przecież wyjechać razem z nią, nie musiałaś tu zostawać. 

- Praktycznie musiałam. Jej kartą przetargową był fakt, że przecież jeszcze trochę i skończę tutejszą szkołę, a potem będę mogła robić co mi się żywnie podoba. Łaskawie nie chciała przenosić mnie do innego miejsca tuż przed zakończeniem szkoły. Dobroduszna idiotka. 

- Scarlett, to wciąż Twoja matka. 

- Nie. Ja już nie mam matki. O wiele łatwiej uwierzyć, że jest tylko macochą, która się nami opiekuje. Nie zachowuje się jak matka i brakuje jej matczynych odruchów. Piła, obarczała mnie problemami, chociaż nigdy nie było mi łatwo. Zrzucała na mnie swoje obowiązki, wyżywała się na mnie, toczyłyśmy wieczną wojnę psychologiczną. Jaka matka robi coś takiego?

2 stycznia 2013 rok. 

 

SCARLETT LAVENDER.

urodzona 13 czerwca 1993r

w Palm Springs

klasa IV, profil ekonomiczny

~*~

c h a r a k t e r .

Często zmienia oblicza, jednocześnie pozostaje przy tym zawsze charakterystycznie wesołą i przyjemną osobą. Często chodzi uśmiechnięta i chociaż nie ma w zwyczaju ukrywać swoich problemów, nie przekłada ich na swoje codzienne samopoczucie. Od zawsze sprawia wrażenie człowieka przyjaznego i chętnego do nawiązywania nowych znajomości, co w rzeczywistości jest prawdą. Nie musisz być ładny, śmiały, zabawny lub wyjątkowy. Wystarczą dobre chęci, ciekawy pomysł na spędzenie wspólnego czasu i ot Scarlett jest gotowa przyjąć Cię do swojego małego świata z otwartymi ramionami. Z regułydo wszystkiego chodzi pozytywnie, a na wszelkie propozycje reaguje żywiołowym kiwaniem głowy. Swoim przyjaciołom oddaje dużo czasu i ciepła, jest też gotowa do wielu poświęceń w imię przyjaźni. Służy pomocą i radą, zawsze można się do niej zwrócić. Robi to wszystko, bo doskonale wie, jak życie czasami potrafi dokopać, nie chce widzieć w swoim towarzystwie nikogo w złym humorze, a jeśli tak już jest, to robi wszystko, aby sytuację odwrócić sytuację o sto osiemdziesiąt stopni. Czy jest szalona? Pewnie tak, biorąc pod uwagę te wszystkie pomysły, które przychodzą jej czasami do głowy. Poza tym zawsze tez może stać się kompanem jakiejś przygody, wystarczy zapukać do jej drzwi.

Jak każdy miewa gorsze dni, ale nawet wtedy potrafi przełożyć swoje humory na później. W sytuacjach istnie paskudnego nastroju należy niezwłocznie zostawić ją samą, inaczej może stać się nieznośna. Zupełnie jak dziecko potrafi kopać, bić, pluć, krzyczeć lub płakać. Klnie wtedy na potęgę i ogólnie staje się bardzo nieprzyjemna. Dlatego też lepiej nie psuć jej humoru. W stosunku do wrogów pozostaje obojętna, jeśli jej nie lubisz, to trudno, nie wydaje mi się, żeby w jakiś sposób się tym przejmowała. Pod względem wielu spraw pozostaje jednak niezależną duszą, która porusza się tam gdzie chce. Nie lubi się komuś podporządkowywać i nienawidzi wręcz lizusostwa. Miewa skłonności samo destrukcyjne, ale często nie kończą się one jakoś tragicznie, więc należy jej na to zwyczajnie pozwolić. Uwielbia używki wszelkiego rodzaju. Próbowała już w życiu niemal wszystkiego i może nie ze wszystkich tych doświadczeń może być dzisiaj dumna, ale przynajmniej wie, jak to wygląda od innej podszewki. Prawda jest taka, że wystarczy mieć dojścia, a ona je ma.

Jest trochę pomylona, zwariowana, ale w pozytywnym stopniu. Nie potrafi się gniewać na ludzi, nie chowa długo urazy. Potrzebuje towarzystwa tak samo mocno jak tlenu, po prostu nigdy nie była typem samotniczki, która lubi bawić się we własnym gronie. Z drugiej strony ceni sobie niezależność i prywatność, nie jest tak otwarta jakby się mogło wydawać i lubi sprawiać złudne wrażenie, że osoba z którą rozmawia wie o niej wszystko. Tworzy wokół siebie iluzje, często przybiera różne postaci, bawi się własnym ciałem i osobowością. 

 

a p a r y c j a.

W sprawie wyglądu, to nie ma się czym przesadnie szczycić. Drobna, raczej niska osóbka za to naładowana pozytywną energią. Sprawia wrażenie filigranowej wojowniczki, z którą można się dobrze bawić. Nie należy do dziewczyn – żyraf, które na wyższym obcasie przerastają wielu chłopaków. Scarlett może sobie spokojnie pozwolić na założenie butów na szpilce, ale nie robi tego zbyt często. Na jej bladoróżowych ustach widać często uśmiech, który odsłania rząd równych, białych zębów. A kiedy już rzeczywiście się uśmiecha, to w lewym policzku można zauważyć spory dołeczek, który dodaje temu widokowi uroku. Ma drobny nos i duże, czekoladowe oczy, które patrzą na świat z nieukrywanym zafascynowaniem i ciekawością dziecka. Gładka cera, jasna skóra. Jest właścicielką długich brązowych włosów, które zależnie od dnia mogą być lekko pofalowane lub bardziej proste. Ogólnie Scar nie spędza zbyt wiele czasu nad swoim wyglądem. Minimum makijażu w jej wypadku sprawdza się naprawdę dobrze. Mimo drobnej postury nie można jej powiedzieć, że nie jest kobieca. Jak na swój wzrost posiada całkiem ładne, zgrabne nogi, wydatne uda, a zaokrąglony biust chowa się pod luźnymi koszulkami lub koszulami w kratkę, które uwielbia. Ubiera się z reguły najprościej, jak to tylko możliwe. Nie jest ani fanką sukienek, ani nawet spódnic, falban czy kokardek. Ceni sobie prostotę, przetarte szorty, tenisówki i za duże koszulki, lub bokserki. 

 

h i s t o r i a.

Urodziła się tutaj w Palm Springs i jej życie do pewnego momentu malowane było w odcieniach różu. Była ukochaną córką swoich rodziców, którzy zawsze tworzyli zgrane, spokojne małżeństwo z przedmieść. Tak naprawdę wszystko zaczęło się psuć w momencie, kiedy Dylan Lavender, ukochany tata Scarlett dowiedział się o chorobie, albo raczej wyroku. Miał raka i to w najpaskudniejszym stadium, gdzie się nie udali, lekarze załamywali ręce i mówili, że nic się nie da zrobić. 

Tej nocy księżyc był w pełni. Pan Lavender odszedł w spokoju, w zaciszu domowego ciepła, wspólnie ze swoją rodziną. Po prostu umarł, czego Scar nigdy nie mogła sobie wybaczyć. Została sama z matką i zaledwie dwuletnim braciszkiem Charlie’m. Żadne z nich nie było gotowe na taką stratę, chociaż mieli sporo czasu, aby pogodzić się z chorobą ojca. Prawda jest taka, że Scarlett do dziś nie może wybaczyć sobie śmierci ojca i bezradności medycyny w tamtym momencie. Dzisiaj z pewnością dałoby się zaoferować im jeszcze kilka lat spędzonych razem. Najbardziej załamana była jednak matka obojga dzieci, która pogrążyła się w alkoholizmie. Do dziś córka nie potrafi wybaczyć jej tego, a przebywając z nią w jednym pomieszczeniu wciąż czuje wiszące nad nimi widmo patologii.

Na chwilę obecną mieszka sama. Jej matka opuściła mieszkanie, zabrała Charliego i bez większego powodu postanowiła, że ich rodzina potrzebuje rozłąki. Obecnie matka Scar razem z jej młodszym bratem przebywają w NY. Dziewczyna raz w miesiącu widuje braciszka, z matką nie utrzymuje żadnego kontaktu. Regularnie otrzymuje przelew pozwalający jej utrzymać się bez podejmowania pracy w ostatnim roku nauki. 

[Karta bez większych zmian, wstawiona na swoje nowe miejsce, z buźką Willy Holland. Scarlett in da haus, więc zapraszam do wątkowania. W ogóle strasznie się cieszę z powrotu DP ! :D]