Too many chocolates, too many bonbons...

Timothy Timmy Wellington

Klasa czwarta || rocznik '93 || profil fotograficzny || aparat prawdziwą miłością || Nikon D5100 || maniak || w związku z Noelle || starszy brat || nieco rozpuszczony dzieciak || syndrom piotrusia pana || daj mi cukierka, bo się obrażę! || słodyczożerca, wieczny głodomór || zdolniacha i bystrzacha, o || kapitan drużyny koszykówki || kółko taneczne grupa II || heteroseksualny na 100% || marzenie z dzieciństwa? zostać striptizerem

POWIĄZANIA

Na temat historii naszego bystrzachy nie ma, co się rozwodzić. Urodził się pewnego dnia i pewnego roku, jak to każdy człowiek, spłodzony wcześniej przez rodziców. Przybrał formę pulpecika, wiecznie rozkrzyczanego i zarazem bardzo rozkosznego. Mały Timmy został oczkiem w głowie wszystkich krewnych, wszakże jego najmłodszy kuzyn miał już piętnaście wiosen. Był wyczekiwanym cudem, obchodzącym urodziny trzynastego kwietnia, ale.. Po pięciu latach jego prym w rodzinie został zakończony. W macicy matki rozwijał się kolejny potomek. Potwór, chudy z z długimi, patykowatymi nóżkami. I z waginą. Mała Sue rozkoszna nie była, większość czasu przesypiała i bywało, że domagała się jedzenia. Timothy był cholernie zazdrosny o Susan, która odebrała mu blask i sławę. Do tej pory wypomina siostrze, że przez nią ucierpiała jego reputacja. Oczywiście, że w żartach. Wellington pod żadnym pozorem nie jest egocentrycznym narcyzem. Może odrobinę. Ale kto potrafiłby mu się oprzeć? Jest chłopakiem typu: przebojowa sława szkolnej drużyny. Mimo tego, że stanowisko kapitana objął dopiero w tym roku, nie czuje się dobrze w roli kogoś, kto musi decydować i jakby nie było - utrzymywać w ryzach bandę wysokich, silnych chłopaków. Do dyktatora mu daleko, ale wybuchowy z niego gość. Nerwus taki, a to wszystko przez to, że nie potrafi poradzić sobie ze stresem. Jak widać - nie ma ludzi idealnych, a nawet jeśli są tacy, którym do ideału blisko, Timothy zdecydowanie do nich nie należy. Chyba, że z wyglądu. 

Mogłoby się wydawać, że jest rozszczekanym gówniarzem, biegającym wte i wewte. Ku zdziwieniu wszystkich powiem, że Tim z natury należy do tych spokojniejszych osób. Potrafi usiąść na kanapie i przez trzy godziny milczeć. Nie musi mówić, aby ludzie zrozumieli, że coś go gryzie. W chwilach słabości, idzie czytać z niego jak z otwartej książki. Głównie jednak stawia w okół siebie mur, gdzie dusi wszystko co niedobre - stres, problemy, obawy i takie tam, co potem okazuje w wybuchach agresji. Nic więc dziwnego, że zawsze musi mieć co robić, bo bezczynność - niegdyś mu bliska - po prostu go zabija. Miażdży, no. Do siebie dopuszcza niewiele osób, ale lubi otaczać się ludźmi, nawet jeśli są mu obcy. Być może dlatego wziął na siebie, aż dwa kółka zainteresowań, może dlatego zaczepia wszystkich i ich fotografuje? Głównie z tych powodów co tydzień odwiedza psychologa, do którego zapisała go matka. 

Jego prace uchodzą za dobre, nawet za bardzo dobre, a sam Timothy uznaje je za przeciętne. Cierpi na manię dążenia do perfekcyjności. Nigdy nic mu się nie podoba, nawet jeśli inny to zachwalają. Dopiero po dłuższym czasie, kiedy jakaś praca odstoi, potrafi docenić jej walory i prawdziwe atuty dostrzegane przez innych. Nie ufa opinii postronnych. Dlaczego? Bo uczony był samodzielności od zawsze, wpajano mu, że ma liczyć tylko na siebie. Ojciec - wojskowy - nie wychował mięczaka, chociaż ze względu na swoje pasje nie jest uznawany za prawdziwego mężczyznę. Miał przecież trafić do szkoły wojskowej w Nowym Jorku, a nie babrać się z aparatami. Jako dziecko doświadczył mnóstwa przeprowadzek. Nigdzie nie zatrzymali się na dłużej, nigdzie nie zbudował żadnych poważniejszych więzi. Do momentu, kiedy trzy lata temu trafił do Palm Springs, gdzie poznał grupkę przyjaciół. Od jakiegoś czasu jest również w związku, co mu zupełnie nie przeszkadza, mimo tego, że do tej pory traktował dziewczyny jak zabawki. W Noelle jest zakochany po uszy i wcale tego nie ukrywa. Dziewczyna jest jedną z nielicznych osób, które były świadkami jego wybuchów, i które potrafią go uspokoić. Taki jego anioł. W dodatku, jest o nią cholernie zazdrosny, ale to chyba normalne, kiedy ma się ładną dziewczynę, nie? I jakoś nie ciągnie go do innych, nawet mu zdrada przez myśl nie przeszła. Ale lubi kobiece towarzystwo. 

Jak na inteligentnego chłopaczka przystało, nie brakuje w nim również ironii. Na zaczepki odpowiada zaczepkami - głównie słownymi, do rękoczynów stara się nie przechodzić, bo jest w stanie zakatować człowieka. W poprzednich miejscach zamieszkania często wdawał się w bójki, może po to, aby udowodnić coś ojcu. Jest naprawdę niepoprawny - rzadko kiedy wykazuje się jakąś etykietą czy dobrymi manierami, jednak wobec płci pięknej jest szarmancki i dżentelmeński. Mogłoby się też o nim powiedzieć, że jest rozrywkowy, bo przecież imprezy mu nie obce. Pali praktycznie nałogowo, próbuje rzucić, oczywiście, że próbuje. Pije, kiedy tylko ma okazję - lubi się wprawiać w stan odurzenia alkoholowego, co czasami odbija się na jego wynikach sportowych. Ale po narkotyki nie sięga, ma wręcz wobec nich baaaardzo negatywny stosunek. I chwała mu za to!
Na chwilę obecną mieszka w sporej wielkości domu z całą rodziną, dwiema suczkami, trzema kotami i żółwiem swojej siostry. 

Nad jego skomplikowanym charakterem można byłoby się rozwodzić jeszcze długo i długo. Ale czy nie lepiej poznać Tima z autopsji? Serdecznie do tego zachęcam, ale teraz przedstawię wam pokrótce jego aparycję. Niczym młody grecki bóg... Nie, nie. Timothy może i uchodzi za przystojnego, ale nie spędza przed lustrem wielu godzin. Oczywiście, że o siebie dba! Zadbane ciało do podstawa do życia w społeczeństwie. Mierzy sobie metr dziewięćdziesiąt cztery, więc brany jest za bardzo wysokiego dziewiętnastolatka. Zwykł nosić koszulki, ale kiedy już je ściąga, może pochwalić się całkiem dopracowanym kaloryferem. Siłownia nigdy nie była mu obca, ale wyrzeźbił mięśnie również dzięki koszykówce i tańcu. 

Na głowie ma krótko ostrzyżone ciemnoblond włosy; oczy koloru szarego są dopełnieniem dla figlarnego uśmieszku, który często gości na jego twarzy. Od niedawna zaczął nosić też zarost, co by jego dziewczyna mogła pochwalić się iście dojrzałym chłopakiem. 

do wątków i powiązań zapraszamy, już dawno nie napisałam tak długiej karty.

jednocześnie informuję, że do połowy lutego mogę pojawiać się w kratkę, a czasami nawet milczeć przez parę dni, mimo to polubiłam już Tima, więc raczej go prędko nie opuszczę.

fc: Dean Geyer

sprawa wątków:

na krótkie odpowiadam krótko, na długie - długo, dlatego jeśli mam coś rozpocząć, poinformujcie mnie jakiej długości wątki preferujecie. 

aha, i działam według zasady - jedna osoba wymyśla (ew. burza mózgów), druga zaczyna, co by sprawiedliwie było.

czasami nie mam weny i odpisuję szitem, nie krzyczcie.