Freddie Brightest w pigułce.

Każda historia ma jakiś początek. Ta zaczęła się w Bristolu gdzie na studiach  dwójka uroczych ludzi wzięła ślub.Co może się wydać dość ironiczne dwa miesiące później Amelia i Thomas  dowiedzieli się, że kobieta jest w trzecim miesiącu ciąży. Ku waszemu zdziwieniu para bardzo się ucieszyła i postanowiła, że wychowają dziecko mimo, że są na drugim roku medycyny. Z czasem zaczynało się robić coraz trudniej jednak gdy w święto zakochanych czyli czternastego lutego tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego trzeciego roku na świat przyszedł ich syn, którego nazwali Freddie. Już po kilku dniach po jego narodzinach stał się ich oczkiem w głowie. Mimo ciężkiego kierunku studiów dali sobie radę. Zamieszkali na jednym z osiedli domków szeregowych, mieli pewną pracę a chłopiec nie sprawiał im żadnych problemów. Kiedy poszedł do szkoły podstawowej nauczyciele odkryli u niego talent matematyczny, szczerze mówiąc z czasem nie było zadań, których by nie rozwiązał(jako dziecko w podstawówce robił już zadanie, które daje się na profilach podstawowych w liceum!). Dzięki zamiłowaniu do matematyki pokochał również komputery. Z czasem jego drugą pasją stała się gitara, a gra na niej również mu wychodziła. Gdy miał szesnaście lat zakochał się w dziewczynie o imieniu Tracy.
 Trzeba było przyznać, że jak na taki wiek ich uczucie było naprawdę mocne, ba kto wie może to była nawet tzw. prawdziwa miłość, jednak niecałym roku ich związku okazało się, że dziewczyna jest chora. Miała ona mianowicie guza mózgu i z tygodnia na tydzień było z nią coraz gorzej. Ironia losu sprawiła, że był to guz złośliwy, na dodatek w takim miejscu, że nie dało się go wyciąć. Ale Freddie nie zostawił jej ani na moment, był przy niej przez cały ten czas, który był dla niej ciężki. Lekarze mówili nawet, że jego obecność sprawia, że dziewczyna ma jeszcze jakieś siły by walczyć, by nie umierać za szybko. Jednak stało się to w grudniu dwa tysiące jedenastego roku. Wtedy to Freddie dopiero poczuł jaki posiadał w sobie smutek i gniew. Jego życie wywróciło się do góry nogami. Przestał się uśmiechać, chodzić do szkoły, wdawał się w bójki i uciekał w używki. Może to się wydać śmieszne ale zdarzało mu się nawet płakać. Mogło wydawać się, że jest już coraz lepiej, jednak nigdy do końca się nie pozbierał. W akcie desperacji rodziców przeprowadzili się do jednego z jednorodzinnych domków w Palm Spring, a on zaczął uczęszczać do tutejszego liceum do klasy trzeciej o profilu zwanym IT. Sam może nie zdawał sobie z tego sprawy, ale z czasem zaczynało się robić coraz lepiej, nieznajome miejsca sprawiały, że nie myślał o pewnych rzeczach, wspomnień nie było aż tak dużo. Los sprawił również, że poznał dziewczynę, która wydawała się po jakimś czasie być światełkiem w tunelu. Stała się całym jego światem i jest gotów zrobić dla niej wszystko. To właśnie Grace sprawiała, że jest ponownie szczęśliwy.

Chłopak o zupełnie przeciętnej urodzie. Posiada metr osiemdziesiąt wzrostu i jest bardzo szczupły. Jego w wiecznym nieładzie włosy są koloru brązowego. Oczy są morskie, a dokładniej niebieskie podchodzące pod zielony, które odziedziczył po swojej matce. Ubiera się raczej niedbale nie zwraca uwagi na to czy coś do siebie pasuję. Zazwyczaj są to ciężkie buty, czyli jego kochane glany czarne koszulki i jeansy, które zazwyczaj są porwane od lat noszenia bądź wypadków na różnych imprezach. W chłodniejsze dni towarzyszy mu skórzana kurtka.

A jego charakter? Cóż można o nim powiedzieć, że jest człowiekiem bardzo obowiązkowym i dobrze wychowanym. Nigdy nie powie złego słowa na kobietę ani nie podniesie na nią głosu. Nie zapominając o tym by zachowywać się jak gentlemen. Nie przeklina. Mimo ciężkich przeżyć stara zachowywać się normalnie i bez zarzutów, jednak jak każdy normalny człowiek miewa swoje wzloty i upadki. Jeśli mu na kimś zależy lub chociaż go lubi jest gotów dla tej osoby przenosić góry by ta była zadowolona. Nie lubiący się wyróżniać ani zwracać na siebie uwagi tłumu, zawsze wolał być na uboczu.  Nie znosi egoistów ani osób, które są snobami. Uważa, że słownictwo jakiego używamy jest naszą wizytówką, dlatego bardzo zwraca na to uwagę. Ma duży szacunek do osób starych, jeśli na to zasługują.

POWIĄZANIA

No i w końcu wróciłem! Mam nadzieję, że się cieszycie. Zapraszam na wszelkie wątki, oczywiście tych którzy byli na onecie bardzo dobrze pamiętam i nie musicie się pytać o to. Jeszcze raz witam. Ah i wiem, że notka beznadziejna, ale kompletnie nie miałem weny.