That's not our deal

Chloe Booth

7 styczeń 1995 r. | Palm Springs | Profil prawniczy

7 stycznia 1995 r. przyszła na świat długo wyczekiwana przez rodziców urocza dziewczynka. Wreszcie państwo Booth mieli wymarzoną rodzinę: starszego syna i młodszą córeczkę. Katherine (ich matka) zawsze uważała, że takie właśnie powinny być relacje rodzeństwa ; chłopak stanie w obronie swojej siostry, a ona zaś będzie się o niego troszczyć.  Jako, że rodzice nie zawsze mieli dla nich dużo wolnego czasu, to wyglądało na bardzo przydatne. I tak Chloe oraz jej starszy o 2 lata brat – Harry dorastali w … przyjaźni? No tak, można tak powiedzieć. Oczywiście, jako rodzeństwo nie zawsze się ze sobą zgadzali, a czasem nawet nie mogli wytrzymać we własnym towarzystwie , jednak – mimo wszystko kochali się i starali się dbać o siebie nawzajem. Im starsi się stawali tym bardziej oddalali się od siebie(dogryzali sobie, wyzywali, przepychali), ale nadal wiedzieli, że mogą na siebie liczyć. Rodziców nie było za często w domu, ale okazywali duże wsparcie swoim dzieciom. Gdy Harry trafił do liceum wszystko początkowo układało się świetnie: grał w drużynie, był popularny i lubiany, zgarniał dobre oceny – duma rodziny. 

Był w jednej klasie ze wszystkimi kolegami z sąsiedztwa, z którymi znał się praktycznie od urodzenia. Czasem nawet zabierał Chloe do nich i wszyscy spędzali czas wspólnie. Oczywiście, wraz z tym, jak dorastali co raz rzadziej zapraszali ją do siebie, ale dziewczyna nie miała im tego za złe. W tę jedną noc Haryy i jego paru najbliższych kolegów organizowali nocowanie w domku letniskowym państwa Cowellów. Rick Howell  był jednym przyjacielem rodziny. Wraz z Harrym znali się już z piaskownicy, i większość czasu spędzali razem. Jednak Rick nie był taki jak jej brat. Zawsze zachowywał się jakby był lepszy od innych, wszyscy bali się mu cokolwiek złego powiedzieć. Należał do osób bardzo wpływowych, które nie znają litość i nigdy nie mają wyrzutów sumienia, nawet nie było wiadome to czy ma jakiekolwiek uczucia. Chamski, wyrachowany, zawsze dostawał to co chce – w innym razie rozpętywał piekło. O dziwo małą Chloe lubił, no cóż… przynajmniej dobrze to udawał. Zawsze patrzył się na blondynkę z niebezpiecznym blaskiem w oczach, mimo tego, że na jego twarzy jawił się promienny uśmiech. Nie wiedziała co to znaczy, i wtedy nawet nie chciała się nad tym zastanawiać. W każdym razie Chloe została zaproszona na ‘imprezę’. Wszyscy się świetnie bawili – oczywiście z pewnymi ‘dodatkami’ , no oczywiście oprócz najmłodszej z nich – Chloe.  Rick przyprowadził ze sobą jakąś dziewczynę, wyglądała na co najmniej 10 lat starszą od niego. W pewnym momencie para wyszła z pokoju, gdzie oficjalnie odbywało się całe wydarzenie. Początkowo nikt nie zwrócił na to uwagi, gdy nagle rozległ się krzyk i wielki huk. Wszyscy wybiegli z pokoju, a to co zobaczyli zamroziło im krew w żyłach. Rick wymusił na wszystkich pakt milczenia,  na których mimo wszystko musieli się zgodzić. Najbardziej sprzeciwiał się temu jej brat. Nie mógł znieść tej myśli, dręczyły go wyrzuty sumienia. Nie chciał by jego młodsza siostra miała z tym coś wspólnego. Próbował rozmawiać z Rickiem, jakoś go namówić… Po niespełna miesiącu Harry umarł. Tylko Chloe była na tyle odważna by coś powiedzieć, by próbować pokazać wszystkim prawdę. Jak to się skończyło? Skończyło się tym ,że rodzice wysłali ją do babci, nie chcąc o niczym słyszeć. Teraz powróciła próbując kontynuować ‘normalne życie’.

Chloe cechuje niewysoki wzrost – cóż podobno wciąż rośnie. Należy do osób o sylwetce ‘klepsydry’.  Nie jest wychodzona, ani też za gruba – w sam raz. W końcu nie każdy musi być wysoki i chudy jak supermodelka, prawda? Jej włosy są naturalnie jasne, grube i gęste – zawsze delikatnie opadają na ramiona. Jedyne na co wciąż nie może się zdecydować to to, czy nosić je proste czy kręcone, ot dylemat nastolatki. Panna Booth należy do osób o dość bladej kranacji, na szczęście potafi się ładnie opalić( choć nie za bardzo lubi to robić). Na jej twarzy mieszczą się dwa małe szafirki – jej oczy, które trzymają w sobie pewną tajemnicę, niektórzy nawet mówią, że gdy się w kogoś dłużej wpatruje, to można dostać dziwnych dresczy. Poniżej znajduje się nie za duży nosek, a pod nim pełne różowe wargi, które gdy uginają się w uśmiechu wytwarzają na pucowatych policzkach małe dołeczki. Prosto z jej ust wydobywa się dość niski, lekko ochrypnięty głos.

Wszyscy rodzice, starsze osoby, nauczyciele mieli ją za ideał, aniołka, istny diament wśród wszystkich niedołęg. Nigdy nikt nie podejrzewałby, że może zrobić coś niewłaściwego, coś co oddalałoby ją od bezsprzecznego skierowania do ‘nieba’. Na lekcjach wzorowa, w domu pomocna – po prostu cud. Jednak tak naprawdę udawała. Oczywiście nie była jakimś kryminalistą – po prostu zwykłą dziewczyną robiącą rzeczy, co inni ludzie w jej wieku. Chodzi na imprezy, próbuje nowych rzeczy, czerpie z młodości tyle ile może. Pozuje na pewną siebie, jednak czy w rzeczywistości taka jest? Cóż, nie do końca . Przecież to nastolatka! Ma kompleksy - jak każda, jednak ona stara się by nikt ich nie zauważył . Nie chce pokazywać słabości, ani żeby by ktoś widział jak płacze – a trzeba przyznać, że jest bardzo wrażliwa. Od dnia, gdy straciła swojego brata przybrała sobie za zadanie bycie silną i za nic nie danie się złamać. Gdy ktoś ją wkurzy potrafi się odgryźć, przecież  nie da sobą pomiatać – tak, jak ją brat uczył. Od czasu jego śmierci niektórzy uważają, że dzieje się z nią coś dziwnego. W jej oczach można dostrzec trochę przerażające, aczkolwiek intrygujące ogniki, a sama czasem uśmiecha się w taki sposób, że przechodzą dreszcze. Nikt nie wie co się dzieje w jej głowie, i cóż… nikt się nie dowie. A przynajmniej nikomu się dotychczas nie udało. Jednak zdecydowanie coś jest na rzeczy, i  tylko czeka na ujawnienie się.  W sprawach z chłopakami nie ma żadnych doświadczeń, choć próbuje usilnie utrzymać, że tak nie jest. Przecież czułaby się co najmniej dziwnie, jakby ktoś dowiedział się, że nigdy się nawet nie całowała. Pomimo, iż flirtuje to zwykle na tym tylko się kończy. W towarzystwie woli brylować jako osoba, która jest pewna siebie,swojego zdania, oraz nie boi się zabrać tego na co zasługuje . Próbuje wszystkim wmówić, że jest okej, i niczym się nie przejmuje. Raz rozmowna, wręcz dusza towarzystwa, a następnym razem nawet nie odpowie słowem. Słynie z zadawania dziwnych pytań oraz bycia w niektórych sytuacjach szczerą, aż do bólu. Czasem to co mówi jest nie na miejscu, jednak taki właśnie jej urok.

Ciekawostki:

- Często się rumieni, jednak zawsze zwala to na ‘uczulenie’.

- Wciąż chodzi na terapię, po tym jak straciła brata.

- Od pewnego czasu prawie wcale nie rozmawia z rodzicami.

- Jej matka jest prawnikiem, a ojciec lekarzem.

- Kocha psy, chciałaby mieć własnego.

- Uwielbia czuć adrenalinę.

- Mieszka z rodzicami, jednak tak właściwie opiekę nad nią sprawia opiekunka, która na szczęście Chloe - nie zwraca na nią uwagi.

- Zawsze pachnie miętą.

[ Witam wszystkich :D. Wiem, żę użyłam prawdziwego imienia aktorki, ale tak bardzo mi się podoba, że po prostu nie mogłam zmienić. Zawsze chętna na wątki i wszelkie powiązania :)
Edytowane 28.08.12 - chciałam zrobić jej historię bardziej ciekawą :).]