Czarna Postać.

Gabriel Hoke

1. Wstęp i historia

          Ten dziwak jest uczniem Klasy lV o profilu muzycznym. Jest wpisany na listę osób uczęszczających na kółko fotograficzne, jednakże ostatnio rzadko tam bywa, zapewne z racji tego, że nauczyciel prowadzący z pięknej brunetki o dorodnych dwóch półkulach zmienił się w otępiałego, toczącego się mężczyznę, który całą godzinę drapie się po swojej łysej głowie. Pan Hoke zamiast to oglądać, często trafia do szkolnej kozy, bądź na posterunek policji za wandalizm, picie alkoholu w miejscu publicznym, liczne pobicia, zaczepki, jak również i podpalenia. Ludzie omijają jego osobę szerokim łukiem, bojąc się zguby z jego zwykłego, ale jakże przeraźliwego spojrzenia.
Przez znajomych, może nieco z sarkazmem został ochrzczony jako Santi, czyli Święty. Jemu jednak nie robi różnicy, czy powiesz do niego po imieniu, przezwisku, czy po nazwisku, bo i znajdzie się taki, który odważy się to zrobić. No, chyba, że jest w furii. To już inna sprawa...

          Urodził się jedenastego lipca, tysiąc dziewięćdziesiątego dziewiątego drugiego roku, jako pierwsze, a zarazem ostatnie dziecko Anielicy Hoke i Raphaela Donavana. Zło było zakodowane w jego genach. Oboje rodzice nie byli praktykujący, ani też wierzący w jakiekolwiek bóstwo. Byli doszczętnie zepsutymi jednostkami. Być może dlatego porzucili go bez żadnych skrupułów ? Zapewne. Nigdy ich nie widział, nigdy ich nie poznał. Uciekli, zostawiając po sobie jedynie tylko karteczkę z imieniem.
Po wyjściu ze szpitala, został umiejscowiony w sierocińcu w Nowym Jorku, gdzie przyszedł na świat. Jako w pełni zdrowy noworodek, nie musiał czekać na nowych rodziców. Zaledwie trzy miesiące później już miał nowy dom, położony w samym sercu Palm Springs. Mimo, że państwo McKinley wychowywało go od małego, nigdy nie żywił do nich jakiś głębszych uczuć.

          Jego przybrana matka, po śmierci swego męża i rodzonej córki popadła w nędzę. Teraz, rodzina McKinleyów nie jest już tak szanowaną i znaną rodziną, jak kiedyś, dlatego pan Hoke musi sam zarabiać na swoje wydatki. Dorabia na czarno w salonie tatuażu, załatwia sprawy za godną opłatą, a czasem nawet zabawia się w dilera.

          Ostatnio z niewiadomego powodu przyczepił się do Chiary, która to na początku nieco niezadowolona z tego faktu, teraz chętnie wtula się w jego umięśniony tors.

2. Charakter

          Słońce powoli zachodzi za horyzont, kiedy to pan Hoke siada na podłodze swego niewielkiego pokoju i bierze swą ukochaną na kolana. Czule gładzi jej krągłe kształty, pieści jej delikatną powłokę, po czym brutalnie szarpie jej najważniejsze narządy, dając obojgu rozkosz. Z zamkniętymi oczami wsłuchuję się w jej cudowne jęki, ponawiając tę czynność kilka razy, urozmaicając tę błogość kilkoma ruchami. Jest cudowna. Pod jego dotykiem wręcz płonie. Agresja miesza się z subtelnymi pieszczotami. Jest wspaniały partnerem. Rozbudza ją, rozpływa jej zmysły... Po czym nagle przerywa. Sięga po długopis i notuję kolejne nuty w zeszycie. Co noc zdradza swoją dziewczynę ze swą ukochaną gitarą, nie mając przy tym żadnych, nawet najmniejszych wyrzutów sumienia.

         Wstaje z miejsca, zwracając na siebie uwagę. Dotychczas był szarą plamą na szarym tle, teraz jest błądzi po każdych ustach tej sali. Kojarzą go tu wszyscy, mimo, że On nie jest w stanie wymienić choć jednego imienia. Jest samotnikiem, który nienawidzi, gdy ktoś przekracza błonę, którą się otacza. Ma swój świat, plany, oraz przyszłość, która z każdym kolejnym wkłuciem, czy łykiem oddala się od niego coraz bardziej. Posiada marzenia, a owszem. Jednakże, nie jest na tyle cierpliwy i wytrwały, by do nich dążyć. Oddaję się w ramiona błogości, sztucznego szczęścia i ma wszystko po prostu w dupie.

          Widzisz go na korytarzu. Na jego ustach tli się ten dobrze znany uśmieszek "Nie znasz mnie i nigdy nie poznasz". Mimo to, ciągnie Cię do niego, ponieważ dziwni ludzie przyciągają. Zaczynasz rozmowę, lecz On mówi niezrozumiałym dla Ciebie językiem. Odprawia Cię z kwitkiem i tyle po waszej znajomości. Już wiesz ? To nie kolega dla Ciebie.

          Ciche tykanie zegara przerywa ciszę w budynku. Drzwi od pokoju Gabriela otwierają się z delikatnym łoskotem, lecz po chwili jego niepewność co do położenia znika. Odważnie, z głową uniesioną do góry schodzi na dół, robiąc niezły raban na schodach. Krzyk, który dochodzi do niego z pokoju przybranej matki jest cudownym prezentem dla jego uszu.

          Patrzy na nią z miłością. W te jej zielone oczy mógłby patrzeć godzinami, bez znudzenia. Muska opuszkami palców jej porcelanowe policzki, następnie bawi się jej blond włosami. Dla niego jest idealna. Widzi jej uśmiech, który jest zarezerwowany tylko i wyłącznie dla niego, po czym stwierdza, że kocha ją nad życie, że dla niej jest w stanie zrobić wszystko. Jest jego boginią, stałą rozkoszą, o którą będzie dbał i się troszczył. Jest jego uzależnieniem, z którego nie chce się uwolnić. Jest jego powietrzem, bez którego nie mógłby żyć.

 3.Wygląd

          Ten wredny osobnik odziedziczył w pełni urodę po swym nieznanym ojcu. Jest wysoki, mierzy około dwóch metrów, gdy jego matka sięga zaledwie metra sześćdziesięciu. Jego umięśnione ciało, pełne blizn jest wynikiem częstych ucieczek z miejsc, do których pan Hoke  w ogóle nie powinien się zapuszczać. Kruczoczarne włosy, sięgające linii żuchwy są kontrastem do jego chorobliwie bladej skóry. Zimne, ciemne oczy wręcz przerażają, dlatego nie patrz w nie zbyt długo, gdyż mogą pojawić się w twych koszmarach sennych.