Nie wolno być grzecznym - to zbyt niebezpieczne.

Do dnia 22 czerwca, czyli do regulaminowego wystawiania ocen (omfg) końcowych, w szkołach średnich, będę odzywał się rzadziej niż do tej pory, ponieważ odkryłem, że mam zajebiście mało czasu. Nie oznacza to jednak, że nie będę się tu pojawiał. Wszystkie komentarze czytam i mam nadzieję odpisać na nie w najbliższym czasie. Oczekuję od Was trochę zrozumienia. Mogę? Dzięki.

_____________________________________________________________________________

Dwadzieścia kilka lat - niczego nie dokonałem.

BILL EVERSLEIGH | CZERWIEC 1991

KLASA IV | P. KRYMINOLOGICZNY

K. FILMOWE | Z. WYRÓWNAWCZE

NA ZEWNĄTRZ. Złośliwi mówią, że wykonuje ruchy tylko w linii prostej – rzeczywiście, należy do osób niesamowicie sztywnych. Zawsze idealnie wyprostowany, schludnie ubrany, pachnący nietypowymi perfumami. Kiedy mówi, prawie w ogóle nie otwiera ust, a mimo wszystko słychać go nawet tam, gdzie nie powinno. Jego głos to wyjątkowo donośny i głęboki bas, który łatwo zapada w pamięć. Zawsze patrzy na swoich rozmówców - wbija w nich swoje zielone spojrzenie, czekając aż ugną się pod nimi kolana i z tego wszystkiego padną na podłoże, wyznając mu dozgonną miłość. Ma w sobie coś z sadysty, mimo że nigdy nie ucieka się do przemocy. Mierzy całkiem imponujące metr dziewięćdziesiąt, lecz jest przy tym całkiem dobrze zbudowany, co sprawia, że proporcje jego ciała są jak najbardziej zachowane. Jego znakiem rozpoznawczym są równo ścięte, czarne włosy i dwa błyszczące kolczyki w uszach. Czy ktokolwiek kiedykolwiek widział go bez nich?

WEWNĄTRZ. Codziennie rano zakłada na twarz maskę spokoju i opanowania, ponieważ wie, że taki wizerunek skutecznie zakrywa oczy ludziom, którzy jeszcze go nie znają, a bardzo chcą poznać. Patrząc powierzchownie, mają go za poukładanego, przykładnego, zupełnie nieszkodliwego chłopaka z dobrego domu, który z pewnością jest skrytym romantykiem, mimo swojego męskiego i chłodnego oblicza. Ile z tego wszystkiego jest prawdą?

Dwadzieścia kilka lat - żadnych na przyszłość planów.

Ciasnota i duchota - to sprawia, że mimo spokojnego oblicza, już przy pierwszym słowie można wyczuć nieuzasadnioną złość w jego głosie. Jego nienawiść do ludzi ujawnia się w każdym wypowiedzianym zdaniu. Jest homofobem, rasistą i megalomanem. Nie ma w sobie za grosz tolerancji, dlatego jeśli jesteś za niski, za wysoki, za brzydki, za ładny, za gruby, za chudy - wracaj do ludzi, którzy skłamią Ci prosto w oczy, że jesteś idealny. Nie dla niego zabawa w poprawianie komuś humoru, nie dla niego zabawa w pocieszyciela, swatkę, niańkę, opiekuna, telefon zaufania - on ma za nic ludzi, którzy nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie z własnymi problemami. Ponad to nie znosi nieposiadających własnego zdania, ponieważ ponad wszystko uwielbia dyskutować z innymi na temat ich spojrzenia na świat, a także o ich gustach wbrew powiedzeniu, że o gustach się nie dyskutuje. Kiedy mówi, mówi spokojnie, ale słowa, które wypowiada nierzadko ranią i wzbudzają niechęć. Bo... Czy ktokolwiek kiedykolwiek porozmawiał z nim normalnie?

Dwadzieścia kilka lat - żadnych ideałów.

TERAZ. Urodził się w dziewięćdziesiątych pierwszym, stąd łatwo się domyślić, że jest w szkole o rok za długo. Nie zaliczył końcowych egzaminów w czwartej klasie, dlatego musi ją powtarzać - niezmiennie na profilu kryminologicznym. Nie da się ukryć, że dało mu to do myślenia - w końcu uświadomił sobie, że nikt nie pozwoli mu ukończyć edukacji na ładne oczy i zaczął chodzić na zajęcia wyrównawcze. Nadal często wagaruje, nadal przekłada swoje zainteresowania ponad to, czym naprawdę powinien się zająć. Nie zrezygnował również z chodzenia na kółko filmowe, z którego grupa już na samym początku chciała go wyrzucić za jego kontrowersyjne pomysły na coraz to nowe taśmy.
Wynajmuje pokój w jednej z willi niedaleko plaży, której właścicielem jest zapracowany mężczyzna po czterdziestce, wracający do domu jedynie na noc lub w ogóle. Ze względu na ilość miejsca oraz fakt, że ktoś musi zająć się domem właściciela pod jego nieobecność, a Bill z pewnością nie zniżyłby się do takiego poziomu, w domu zamieszkała również pewna dziewczyna. Chłopak nie lubi z nią rozmawiać, ponieważ należy ona do osób, które nim skończą rozmowę, już kilka razy wybuchają naprzemiennie to złością, to płaczem, ale jest jedna rzecz, a właściwie jedna osoba, która ich łączy - matka właściciela willi. Obydwoje muszą się przed nią ukrywać, ilekroć składa im wizytę - ona przed złowieszczymi śniadankami, obiadkami, kolacyjkami, a on przed szczotką, torebką lub kapciem.
Jeśli chodzi o obecne stosunki Billa z jego rodziną - nie utrzymuje ich z nikim.

WTEDY. Jak już zostało wcześniej wspomniane, urodził się w dziewięćdziesiątym pierwszym roku, jakoś w czerwcu - nigdy nie miał pamięci do dat. Pochodzi z Palm Springs. Jego ojciec to zapalony kibol i rasista, który swego czasu chciał przekonać Billa do życia w ten sam sposób, co on. Choć chłopak nie dał się wciągnąć w przestępczy świat ojca, została w nim pewna część ideologii starego, która nakazywała mu nienawidzić wszystkich ludzi, którzy nie są nim samym. Jego matki nigdy przy nim nie było - chłopak nie ma pojęcia gdzie teraz jest i czy w ogóle jest; nie ma też potrzeby sprawdzenia tego. W jego życiu nie ma miejsca na żadną kobietę, chyba że w roli służącej, która od rana do nocy będzie stała przy garach.

Dwadzieścia kilka lat i jedno pytanie:

Bill był kłopotliwym dzieckiem. Co rusz były na niego jakieś skargi. Kiedy inne dzieci bawiły się grzecznie na placu zabaw, on rzucał kamieniami w grubasów i okularników; kiedy inne dzieci chodziły po drabinkach lub właziły na drzewa, on siedział w krzakach i szukał robaków, które mógłby wrzucić jakiejś brzydkiej dziewczynie za koszulkę; kiedy inne dzieci w spokoju jadły czekoladę, on rozsmarowywał ją na ławkach w parku, by osoba, która potem na niej usiadła, wyglądała, jakby nie zdążyła do toalety. W smak mu było dokuczanie innym, wykazywanie czyichś słabości na ogólne pośmiewisko. Dorośli zawsze wszystko zrzucali na złe wychowanie. No tak - matki nie ma, ojciec bywa w domu tylko wieczorami i to zachlany w trzy dupy po rozróbie na kolejnym stadionie.
Przyszedł jednak taki czas, kiedy jego zachowanie odbiło się na Palm Springs niepotrzebną śmiercią. Pewien chłopak z nadwagą, niewiele młodszy od Billa, popełnił samobójstwo, nie wytrzymując kilku długich lat bycia kozłem ofiarnym. Ostatecznym ciosem dla owego chłopaka był fakt, że Bill odbił mu jego pierwszą, ukochaną dziewczynę, a potem zaśmiał mu się prosto w twarz. Żadna laska nigdy Cię nie będzie chciała, grubasie. Jesteś kupą tłuszczu, nie masz prawa żyć. Ta sytuacja bardzo wiele zmieniła w życiu Billa, był czas, kiedy próbował walczyć ze swoimi uprzedzeniami, ale wyszło na to, że nie jest w stanie wyplewić ich ze swojego umysłu.

Myślisz, że jesteś lepszy? Jesteśmy tacy sami.

I JESZCZE. Warto wiedzieć kilka drobnych rzeczy o Billu.

• Z racji tego, że jego ojciec jest kibolem, chłopak umie perfekcyjnie posługiwać się baseballem, czym nigdy się nie chwali, ponieważ wie, że nie jest to wcale powód do dumy. Jak zostało wyżej wspomniane, nigdy nie ucieka się do przemocy - wszelkie konflikty woli rozwiązywać przy pomocy niekoniecznie miłej i spokojnej, ale jednak rozmowy. Uważa, że krzyk jest zdecydowanie lepszą alternatywą niż połamane kości i siniaki. Tak prawdę mówiąc, ciężko się z nim nie zgodzić.
• Nienawidzi czytać książek. Nieważne, jaką pozycję weźmie do ręki, zamyka oczy i odlatuje. Nudzi go sam widok zbyt długiego ciągu liter. Ciekawią go za to długie opowieści. Ciężko byłoby mu to przyznać, ale zdecydowanie woli, kiedy ktoś czyta mu książkę lub opowiada ze szczegółami jej fabułę, niżby sam miał wziąć coś do ręki.
• Nienawidzi żadnego sportu, oprócz sztuk walki, które są obowiązkowe na jego profilu. Wynika to chyba z jego przeszłości.
• Ćpanie to według niego oznaka słabości i kłopotów, z którymi nie jesteśmy w stanie sobie poradzić, dlatego nigdy nie tknął żadnych narkotyków i nie zamierza. Zdarzyło mu się kilka razy upić, ale obecnie alkohol traktuje jako coś, co również jest ucieczką od problemów, a nie ich rozwiązaniem; zawsze więc pije tak, by się nie upić, i nigdy z powodu jakiegoś załamania nerwowego czy emocjonalnego, ale z czystej ochoty. Najbardziej lubi wino. Ale nasz Pan Ja To Nie Używam, popala. Choć nie czuje się jeszcze uzależniony - takie tam dwa, trzy papierosy w miesiącu, to z drugiej strony, nawet gdyby jakimś cudem wpadł w nałóg, nie miałoby to dla niego żadnego znaczenia, bowiem naprawdę lubi palić.
• Ma na ciele kilka tatuaży. Trzy z nich, czyli na prawym i lewym przedramieniu, na klatce piersiowej oraz na lewym ramieniu, są najbardziej widoczne, jeśli oczywiście chłopak zdejmie koszulkę, co zdarza się raczej rzadko, chyba że w zaciszu własnego domu lub na plaży. Pozostałe, a więc na podbrzuszu, na palcu wskazującym prawej ręki i na karku, to takie, na które raczej nie zwraca się uwagi ze względu na ich niewielki rozmiar.

POWIĄZANIA | POSTY

Cytaty: Dwadzieściakilka lat - Cool Kids of Death.

Nie warto - Cool Kids of Death.

WĄTKI. Lubię zarówno przyjmować, jak i zaczynać wątki, jeśli mam akurat jakiś pomysł. Raczej nie odbieram innym autorom przyjemności zaczynania, jeśli mają pomysł; jestem za zasadą - mój pomysł - mój wątek, Twój pomysł - Twój wątek. Chyba, że pomysł drugiej osoby spodoba mi się tak bardzo, że od razu w głowie zaświta mi fabuła. Wtedy informuję.
POWIĄZANIA. Powiązania zawieram chętnie. Przyjmuję raczej wszystkie, chyba że są naprawdę nieprawdopodobne lub naciągane. Do powiązań dodaję wtedy, kiedy drugi autor wyjdzie z taką propozycją. Jeśli nie wyjdzie - trudno. Chyba, że sam uznam, że warto byłoby to zapisać - wtedy ja wychodzę z propozycją wpisania do powiązań.
AUTOR. Jest taka sprawa: z racji tego, że Bill jest cholernie niemiły, nieuprzejmy, nietolerancyjny i w ogóle Samo Zło, chciałbym zaznaczyć, że łączy mnie z nim tylko ilość przekleństw w wypowiedziach. To, co mówi w danym komentarzu Bill, ma się nijak do tego, co ja sądzę o Was i Waszych postaciach. Proszę się nie zniechęcać, bo bardzo Was lubię. :) (Takie tam słodzenie, a co.)